Zoals je kon lezen in deel 1 van deze blog, zat ik daar dus – samen met 11 andere verloren zielen (althans, zo voelde het toen). Elk met z’n eigen verhaal, achtergrond en redenen om hier te zijn. Sommigen zaten daar wat bedeesd, gesloten… anderen – ja, ik dus – stonden meteen op de voorgrond. Typisch zeker?